آخرین مراحل انتظار/جلسه نهم/حجت الاسلام پناهیان
در ادامه بخش‌هایی از نهمین روز سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان در حسینیه آیت الله حق‌شناس(ره) با موضوع «آخرین مراحل انتظار» را به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بیان معنوی می‌خوانید:
آموزه‌های مستقیم قیام امام حسین(ع) و مقطع تاریخی عاشورا، زیاد به درد آخرین مراحل انتظار نمی‌خورَد، چون صحنه‌های یاری کردن امام زمان(ع) با صحنه‌های یاری کردن امام حسین(ع) فرق دارد. لذا تصور نکنید که چون ما دورۀ معرفتی کافی در عاشورای حسینی دیده‌ایم پس آمادگی روحی لازم برای یاری امام زمان(ع) را پیدا کرده‌ایم! ظهور ماجرای دیگری است و با عاشورا فرق دارد! باید به تفاوت این دو قیام توجه کنیم.
خدا می‌فرماید: روزی که برخی آیات و نشانه‌ها آشکار شود، کسی که قبلاً ایمان نیاورده و آن‌روز بخواهد ایمان بیاورد، ایمانش به‌درد نمی‌خورَد(انعام/158) امام صادق(ع) فرمود: در این آیه منظور از «آیات» ائمه(ع) هستند و آن آیه‌ای که منتظر است بیاید آخرین امام است. یعنی روزی که امام زمان(ع) ظهور کرد، ایمان آوردن دیگر به‌درد نمی‌خورَد، اگرچه این فرد به امامان قبلی، ایمان داشته باشد(کمال‌الدین/1 /18)
زمان پیامبر(ص) آیه می‌آمد و بعدش مردم مؤمن می‌شدند، ولی در آخرالزمان قبل از ظهور آخرینِ آیه، باید ایمانت تثبیت شده باشد! ما باید قبل از ظهور، در امتحانات نمرۀ قبولی آورده باشیم و ایمان‌مان ثابت و راسخ شده باشد و الا هنگام ظهور دیگر نمی‌توانیم ایمان‌مان را تکمیل کنیم. پس هیچ‌کس تکمیل ایمانش را برای روز ظهور نگذارد!
بین قیام حسین(ع) و قیام امام زمان(ع) چه فرقی هست؟ در قیام حسین(ع) حتی کسانی مثل حر که روز عاشورا ایمان آوردند و به حسین(ع) پیوستند، پذیرفته شدند، اما در مورد ظهور این‌طور نیست. اگر کسی قبل از ظهور، ایمانش درست نشده باشد، فایده ندارد، چون از او می‌پرسند: تا حالا که دین غریب بود، کجا بودی؟! در امتحانات و فتنه‌ها چه‌کار می‌کردی؟!
در قیام امام حسین(ع) یاری رساندن به ایشان، بصیرت چندان بالایی نمی‌خواست، مشخص بود که ایشان را ظالمانه و غریبانه دارند می‌کُشند. اما وقتی امام زمان(ع) ظهور کند، دیگر غریب نمی‌ماند و مظلوم واقع نمی‌شود؛ ایشان همین الان در منطقه این‌همه سرباز جان‌برکف دارد. کسانی که به‌خاطر مظلومیت امام حسین(ع) دور ایشان جمع شده باشند، اینها یاور امام زمان(ع) نخواهند شد، چون امام زمان(ع) مظلوم نیست بلکه مقتدر است.
امام حسین(ع) را چگونه می‌شد یاری کرد؟ هر کسی یک جان ناقابلی داشت که آن‌را فدای حضرت می‌کرد؛ یکی بدنش را سپر تیرهای حضرت قرار داد، یکی تیرانداز بود، یکی شمشیر می‌زد... ولی تو اگر بخواهی به امام زمان(ع) کمک کنی باید چه‌کار کنی؟ باید تمام این خطوط سیاسی مختلف را بشناسی، منافق را با اولین کلماتی که از دهانش بیرون آمد، باید بشناسی! اگر بصیرت سیاسی نداشته باشی در غربال‌ها ممکن است بیفتی!
امتحانات آخرالزمان پیچیده است و بصیرت می‌خواهد. فتنه‌گران آخرالزمان هم موجودات عجیبی هستند؛ بعضاً فتنه‌ها از خانۀ علما بلند می‌شود! الان هم ما نمی‌توانیم بگوییم: «من کاری ندارم! این‌را علما گفته‌اند!» باید ببینیم کدام عالم این حرف را گفته است؟ باید بین علماء جدا کنیم و ببینیم چه کسی بصیرت دارد و چه کسی ندارد؟ و الا به درد امام زمان(ع) نمی‌خوریم.
امام زمان(ع) می‌خواهد حکومت‌داری کند و استاندار و فرماندار تعیین کند، یار امام زمان، باید بتواند سیاستمداری کند. یاری امام زمان(ع) مسألۀ ساده‌ای نیست؛ نیاز به بصیرت بالا دارد. حتی حضرت-در دو مرحله- برخی از یاران پای رکاب خودش را اعدام می‌کند؛ چون بصیرت‌شان کم می‌شود و تکبر می‌کنند.
امام زمان(ع) بناست برای سیاست و ادارۀ عالَم بیاید(نه برای عبادت و موعظه!) و طبیعتاً قبل از ظهور، ما را در عرصۀ سیاست امتحان می‌کنند تا آمادگی پیدا کنیم. بصیرت را هم برای همین عرصۀ سیاست از ما می‌خواهند. البته امتحانات فردی-مثل نماز و روزه و خمس-هم هست، ولی اینها فرعی است، امتحان اصلی ما در عرصۀ سیاست است. همین الان همۀ ما را سرِ سیاست، دارند امتحان می‌کنند و غربال دارد صورت می‌گیرد
۰ دیدگاه